Transitievergoeding

Bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst heeft een werknemer recht op een transitievergoeding indien de arbeidsovereenkomst door of vanwege de werkgever wordt beëindigd, artikel 7:673, lid 1, van het Burgerlijk Wetboek. De transitievergoeding is enerzijds bedoeld als compensatie voor het ontslag en anderzijds om de overgang naar nieuw betaald werk te vergemakkelijken. Wordt de arbeidsovereenkomst echter op initiatief van de werknemer beëindigd, met wederzijds goedvinden of een vaststellingsovereenkomst dan heeft de werknemer geen recht op een transitievergoeding. De werkgever kan een werknemer in dit geval wel tegemoetkomen en vrijwillig een vergoeding aan de werknemer betalen. Hiertoe is een werkgever echter niet verplicht.

De hoogte van de transitievergoeding wordt berekend aan de hand van het laatst verdiende maandsalaris van de werknemer. De vergoeding bedraagt conform artikel 7:673 van het Burgerlijk Wetboek voor elk kalenderjaar diensttijd een derde van het maandsalaris en een evenredig deel daarvan voor periodes korter dan een kalenderjaar.  Ieder jaar wordt de maximale hoogte van de transitievergoeding vastgesteld door de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In 2022 bedraagt de maximale transitievergoeding € 86.000,- tenzij het jaarsalaris van de werknemer meer bedraagt dan dit bedrag. Dan ontvangt de werknemer ten hoogste één jaarsalaris.